Test: BMW F 900 GS

Geplaatst op door


Ieder zichzelf respecterend merk biedt in het adventuresegment een motor aan met grote longinhoud. Toch gaan bij de meeste merken de middenklasse adventures het vlotst over de toonbank. Zo verkoopt Honda meer Transalps dan Africa Twins, is de Triumph Tiger 900 een verkoopsucces terwijl ze de 1200 amper aan de straatstenen kwijt kunnen en domineert bij KTM de 890 de verkoop. Zelfs bij Suzuki verkoopt de V-Strom 800 beter dan de 1050.

Bij BMW is het net omgekeerd: de kleine GS staat al generaties lang in de gitzwarte schaduw van zijn grote broer. Bovendien werden middenklassers de laatste jaren steeds meer offroadwaardig, en op dat vlak schoot de F 850 GS – en zijn voorgangers – flink tekort.


Enter de BMW F 900 GS. In Beieren gooiden ze het roer volledig om en kozen ze resoluut voor een meer hardcore aanpak. Dat merk ik meteen wanneer ik vanop mijn eigen GS (zo’n dikke) overstap op de 900: het stuur staat hoog en ver naar voor, en de voetsteunen staan een pak lager. De ergonomische driehoek van de 900 GS is Lees verder →

Test: KTM 890 SMT

Geplaatst op door

SMT. Supermoto Touring. Oftewel: een speelse langeafstandsvreter. Klinkt goed, nee? En toch is de KTM 890 SMT vandaag de enige in het SMT-segment. Bij Ducati vind je de Hypermotards, maar die vinken enkel het letterduo SM af. De T mijden ze. Ik weet niet of we er meer achter moeten zoeken dat andere merken deze categorie links laten liggen, maar ik was wel nieuwsgierig om te ontdekken hoe KTM die lettercombinatie precies invult.


Nu is het een beetje de vraag: moet je een SMT zien als een sporttouringmodel (zoals er tegenwoordig wel meer op de markt zijn – denk aan de hier onlangs getestte Suzuki GSX-S1000GX, de Triumph Tiger Sport 800 of de wat meer adventure-ogende Ducati Multistrada V4 S)? Of is de SMT zonder meer een klasse apart?

Als het van KTM afhangt, is het dat laatste. Want de nadruk ligt – in tegenstelling tot het net genoemde trio – duidelijk minder op de T, en veel meer op de SM. Kan ik al onmiddellijk verklappen. Het sportief ingestelde Michelin PowerGP rubber en het afgekapte ruitje gaven dat eigenlijk ook al weg. Samen met de witte snavel heeft de 890 SMT daardoor een “speciale” look. Het is een beetje een rare eend. En of je voor een motor valt, heeft vaak veel met de looks te maken.


De 890 SMT is echter meer dan een 890 Adventure op straatbanden, ook al ziet hij er op het eerste gezicht misschien zo uit. De SMT heeft onder meer Lees verder →

Fotospecial: Bikes at ZLDR Luchtfabriek 2025

Geplaatst op door

Na eerdere edities op C-Mine en Thor Park slaat het “Bikes at” motorevent intussen voor de derde zomer op rij de tenten op aan ZLDR Luchtfabriek. Ik trok met mijn camera naar de laatste editie van dit seizoen, die van 6 augustus.

Allerhande soorten motoren en rijders wisten het plein mooi te vullen en dat maakte er een gezellige boel van. Chapeau voor organisator Mario Zambonini om dit geslaagde event al zoveel jaar op rij neer te zetten en een ware community te starten.

Bekijk mijn fotoreeks: Lees verder →

Test: Harley-Davidson Low Rider ST

Geplaatst op door

Toen ik drie jaar geleden de Harley Street Bob testte, was ik echt wel te spreken van die cruiser-ervaring. Tegelijk gaf het me goesting om een Harley model te proberen met meer langeafstandskarakteristieken (lees: kuipwerk en koffers) zonder daarom meteen een van hun zware Touring modellen te moeten bestijgen.


Enter de Harley-Davidson Low Rider ST, de gekuipte en bekofferde variant van de Low Rider S, telg van de Cruiser line-up. De ST steekt het niet onder stoelen of banken dat hij voor z’n design een flinke lepel mosterd ging lepelen bij de FXRT uit de eighties. Retrovibes à volonté. Met de rode letters op grijze lak lijkt mijn testbike zelfs naar Stranger Things te knipogen.


Een inspectierondje rondom de ST kan ik alleen maar doen met goedkeurend gebrom. Hij is mooi afgewerkt (het klassieke maar fraai vormgegeven achterlicht verdient hierbij een vermelding) en in deze blacked-out versie ziet hij er gewoon cool uit. Wel even vermelden dat de ST standaard in chrome trim komt (vanafprijs: 28.995 euro NL / 24.995 euro BE) en dat je voor de black trim moet opleggen: 2.000 euro (NL) of 1.700 euro (BE). Bovendien zijn de meeste lakkeuzes aan meerprijs.

Bepaald goedkoop kan je dat niet noemen, maar de ST is ook geen basic, techloos instapmodel. Zo is Harley-Davidson rijmodi, tractiecontrole (hellingshoekgevoelig en uitschakelbaar), bochten-ABS en een slipperclutch aan het uitrollen doorheen z’n gamma. Dat werd eerlijk gezegd Lees verder →

Reistest: Suzuki GSX-S1000GX

Geplaatst op door


Durmitor Nationaal Park in Montenegro spreekt al lang tot mijn verbeelding. Met zijn spectaculaire karstformaties, turquoise bergmeren en diepe canyons behoort het tot Europa’s mooiste natuurgebieden. Maar het ligt niet bepaald bij de deur. “Ideaal om er met een sportieve toermotor naar toe te trekken”, opperde ik op de redactie. Suzuki zag dat ook zitten en zo kwam het dat ik op de GSX-S1000GX naar de Balkan snelde.

De GSX-S1000GX is Suzuki’s antwoord op de steeds populairder wordende klasse van de crossovers: straatgerichte hoogpoters die het comfort van een adventure bike combineren met de scherpe stuureigenschappen van een op 17-inch geschoeide naked.


Suzuki gaf de GX een wat hoekige, spitse vorm: duidelijke familietrekjes die ook de GT heeft. Met zijn dubbele centrale lichten en toegeknepen ogen aan de zijkant vind ik hem er erg mooi uitzien. De afwerking staat op een hoog niveau en de cockpit straalt door de afwezigheid van losse kabels of openingen veel rust uit.

Met de GSX-S1000GX heeft Suzuki voor het eerst een motor met Lees verder →

Test: Yamaha XSR900

Geplaatst op door


Het lijkt misschien alsof we hier op de Jean Le Motard redactie het liefst hoogpoters reviewen. Schijn bedriegt want de voorbije jaren is mijn voorkeur beetje bij beetje aan het veranderen. Hoe dat komt? Tot 2020 pendelde ik alle dagen met de motor tussen Limburg en Brussel, ongeacht temperatuur, weer of seizoen. Een comfortabele fiets was toen logisch. En mijn neiging naar hoogpoters dus ook.

De laatste jaren werk ik echter veel dichter bij huis. Filefilteren om tijdswinst te boeken is er niet meer bij. Gevolg: ik ben een echte goedweerrijder geworden. En een hoogpoter is ineens een veel minder “noodzakelijke” keuze. De plezierfactor en de looks mogen gerust meer doorwegen. Niet dat ik mijn Ténéré een lelijk geval vind (allesbehalve zelfs), maar een custom chopper of een coole naked zijn ook altijd welkom in mijn garage.


Enter de Yamaha XSR900. Gebouwd rond het intussen gekende, geliefde, met de loftrompet betoeterde CP3-blok. De XSR hoort binnen Yamaha’s Sport Heritage modellen, lees: moderne technologie met retro esthetiek. Voor de XSR900 ging Yamaha inspiratie halen in de jaren 80, meer bepaald bij het deltabox-frame dat het stemvorkmerk toendertijd introduceerde in z’n sportmotoren.

Dat betekent niet dat de XSR900 een Lees verder →

Test: Triumph Tiger Sport 800

Geplaatst op door

Er staat al jaren een Triumph Street Triple 765 RS in mijn garage. Ik rij er amper op, en na ieder motorseizoen stel ik vol overtuiging: volgend jaar verkoop ik hem! Elk voorjaar weet hij me dan toch te verleiden tot een ritje, en lap! Het verslavende blok, de sublieme wegligging en de fenomenale remmen van de Street toveren steevast een gigantische glimlach op mijn tronie.

Lang duurt dat helaas niet. Na een half uur maakt mijn glimlach plaats voor een bedenkelijke grimas omdat de zithouding te krap is voor mijn ouder wordende lijf, en wanneer ik hem daarna verstop onder de motorhoes, verzucht ik vaker dan me lief is: “Waarom maakt Triumph geen Street Triple op hoge poten?”.


Toen Triumph vorig jaar de Tiger Sport 800 introduceerde leek mijn wens in vervulling te gaan. De eerste kennismaking was echter geen onverdeeld succes. Tijdens mijn bezoek aan de EICMA bestempelde ik Triumph’s nieuwste crossover als de ontgoocheling van de beurs: hoewel prachtig vormgegeven, stelde de zitsessie teleur.

Benieuwd of een weekje testrijden me op andere ideeën kon brengen. Ik nam de Sport mee naar de Taunus, waar ik samen met een bende motorvrienden de bochtenstage van CMD ging volgen.


De stijl van de 800 werd duidelijk overgenomen van de Tiger Sport 660. Extra DRL’s, winddeflectoren en wat meer kuipwerk onderin geven hem meer smoel, al blijft de 800 een erg ranke verschijning. Dat wordt nog eens versterkt door de smalle achterpartij. De afwerking is – zoals we dat van Triumph als vanzelfsprekend zijn gaan vinden – onberispelijk. Verder valt de echte uitlaat op, bij de 660 hangt de pot onder de motor.

De Sport 800 is er in vier kleuren: Cosmic Yellow vind ik prachtig maar weinig tijdloos, de grijze versie straalt de meeste klasse uit en de zwarte vind ik de coolste. Ik krijg voor de test de Caspian Blue mee, die ik persoonlijk Lees verder →